Özgün Adı: The Ocean At The End Of The Lane
Yazarı: Neil Gaiman
Türü: Fantezi, Gizem, Macera
Goodreads Puanı: 3,98
Sayfa Sayısı: 181
Yayınevi: İthaki Yayınları
Basım Yılı: Neil Gaiman, 2013
İthaki, 2013
Çevirmen: Zeynep Heyzen Ateş
Arka Kapak Yazısı:
Bir kelebeğin kanatları kadar narin ve hüzünlü.Karanlıktaki bir bıçak kadar tehditkâr ve korku verici.
Neil Gaiman, sarsıcı eseri Yolun Sonundaki Okyanus'ta, insanı insan yapan tüm duyguları ortaya çıkarmakla kalmayıp, okurlarını onları çevreleyen karanlıklardan korunmaları için geçmişin sığınağına davet ediyor.
Hikâye, kahramanımızın çocukluğuna dönmesi ve evinin yanındaki gölün aslında bir okyanus olduğunu iddia eden Lettie Hempstock'a dair anılarının canlanmasıyla başlıyor. Bu andan sonra; küçük bir çocuğun fazlasıyla ürkütücü, garip ve tehlikelerle dolu geçmişine doğru bir kapı açılıyor.
Artık, yolun sonunda neyle karşılaşacağını kahramanımız da bilmiyor… (Tanıtım Bülteninden)
Yine bir Neil Gaiman kitabıyla işte geldim buradayım! :) Gaiman okumaya çok geç başladığımdan mıdır nedir, hızımı alamayıp yazarın tüm kitaplarını edinmek ve okumak istiyorum. Yaz okuma şenliği de buna bahane oluyor tabii ;) Son zamanlarda şehir dışında olduğumdan yazılacak yazılar birikti, sonunda eve döndüğüm için de artık ardı ardına postlar gireceğim. Hadi başlayalım :)
Yolun Sonundaki Okyanus, tipik bir Neil Gaiman kitabı. Aslında kitap yazarın okuduğum üçüncü kitabı ama tarzını şöyle böyle anladım artık. Başrolde yine bir çocuk var, 7 yaşında. Kitap 1. tekil şahsın ağzından yani çocuk tarafından anlatılmış, ve ilginçtir ki çocuğun adı verilmemiş. Kahramanımız biraz içine kapanık, evden pek çıkmayan, kitap okumayı çok seven ve vaktinin büyük bölümünü kitap okumaya ayıran sevimli ve akıllı bir çocuk. İngiltere'de küçük bir yerde yaşıyor, çocukluğunun geçtiği yıllarsa 1960lar. Evlerinin biraz ötesindeki çiftlikte yaşayan Hempstock ailesiyle tanışınca ve 11 yaşındaki Lettie'yle arkadaşlık etmeye başlayınca çok garip olaylara şahit oluyor, başı dertten kurtulmuyor, canavarlarla savaşıp evlerine dadananlardan kurtulmaya çalışıyor, hiç istemediği bedeller ödüyor, civardaki sessiz sakin suları olan gölün de aslında bir okyanus olduğunu öğreniyor. Kitap biraz uçuktu, bana kalırsa. Mezarlık Kitabı ve Yıldız Tozu'ndan bile daha uçuktu hatta. Ama gösterişten uzak, basit, yalın cümleleriyle ve anlatımıyla, eski zamanları çağrıştırmasıyla, çocukluğun ve arkadaşlığın o saf halini anlatışının güzelliğiyle beni kendine bağladı. Zaten kısa bir kitap, hemen okuyup bitirdim o yüzden. Gaiman severler eminim benim gibi bayılacaklardır :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder